حیای ساره (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هنگامی که
همسر ابراهیم (علیه‌السّلام) نوید تولد فرزندی را شنید، همانگونه که عادت
زنان است، دستها را از شدت
تعجب و
حیا به صورت زد.
ساره پس از وعده
ملائکه به فرزنددار شدنش، به خاطر حیایش به صورت خود سیلی زد.
«هل‌اتـک حدیث ضیف ابرهیم المکرمین• فاوجس منهم خیفة قالوا لا تخف وبشروه بغلـم علیم• فاقبلت امراته فی صرة فصکت وجهها وقالت عجوز عقیم؛
آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ • ..... • و از آنها احساس
وحشت کرد، گفتند: نترس (ما رسولان و
فرشتگان پروردگار توایم)! و او را بشارت به تولد پسری دانا دادند. • در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: (آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیر‌زنی
نازا هستم؟»
(گفته شده: سیلی زدن
ساره به صورت خود از روی تعجب و
حیا بوده است.)
معنای
آیه این است که: (در این میان)
همسر ابراهیم- که بشارت را شنیده بود- با فریاد و زاری آمد در حالی که سیلی به صورت خود می‌زد، و می‌گفت: آخر من پیر‌زنی هستم که در جوانی‌ام نازا بودم چگونه حالا که پیر شده‌ام بچه می‌آورم؟ و یا معنایش این است که آیا هیچ سابقه دارد که زنی عجوز و
عقیم بچه بزاید.
بعضی از
مفسرین گفته‌اند: مراد از کلمه "صرة" جماعت است، و همسر ابراهیم با جماعتی نزد فرشتگان آمد، و به صورت خود زده و گفته است آنچه را که گفته. ولی معنای اول با سیاق موافق‌تر است.
"صکت" از ماده "صک" (بر وزن شک) به معنی زدن شدید، یا به صورت زدن است، و منظور در اینجا این است که همسر ابراهیم هنگامی که نوید تولد فرزندی را شنید، همانگونه که عادت زنان است، دستها را از شدت تعجب و حیا به صورت زد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حیای ساره».
