حکم تعلم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن برخی از احکام
تعلم بیان شده است.
وجوب تعلّم و فراگيرى گروهى از
مؤمنان، نسبت به معارف عميق دينى و
هجرت براى آن:
«وَ ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ؛
شایسته نیست مؤمنان همگی (بسوی میدان
جهاد ) کوچ کنند؛ چرا از هر گروهی از آنان، طایفه‌ای کوچ نمی‌کند (و طایفه‌ای در
مدینه بماند)، تا در دین (و معارف و احکام اسلام) آگاهی یابند و به هنگام بازگشت بسوی قوم خود، آنها را بیم دهند؟! شاید (از مخالفت فرمان پروردگار) بترسند، و خودداری کنند!»
تعلّم و فراگيرى علم به
دست معلّمى مجرّب، مطلوب و ارزشمند:
«قالَ لَهُ مُوسى هَلْ أَتَّبِعُكَ عَلى أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً؛
موسی به او گفت: «آیا از تو پیروی کنم تا از آنچه به تو
تعلیم داده شده و مایه رشد و صلاح است، به من بیاموزی؟»
تعلم سحر (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۲۶۶، برگرفته از مقاله «حکم تعلم»
