حکم اوقات دعا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

حکم اوقات و زمان‌های دعا با توجه به آیات قرآن عبارتند از:

---

شايسته بودن دعا به درگاه الهى، در صبحگاهان و شامگاهان:
۱. «وَلاَ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ...؛ و کسانی را که پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان می‌خوانند در حالی که خشنودی او را می‌خواهند مران....»
۲. «وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ...؛ و با کسانی که پروردگارشان را صبح و شام می‌خوانند (و) خشنودی او را می‌خواهند شکیبایی پیشه کن....»

---

دعا و نيايش به درگاه الهى در نيمه شب، امرى پسنديده:
«إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ • تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا ...؛ تنها کسانی به آیات ما می‌گروند که چون آن (آیات) را به ایشان یادآوری کنند سجده کنان به روی درمی افتند و به ستایش پروردگارشان تسبیح می‌گویند و آنان بزرگی نمی‌فروشند؛ پهلوهایشان از خوابگاهها جدا می‌گردد (و) پروردگارشان را از روی بیم و طمع می‌خوانند....»

---

استحباب دعا، پس از نماز (تعقيبات):
«فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ • وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ؛ پس چون فراغت یافتی به طاعت درکوش؛ و با اشتیاق به سوی پروردگارت روی آور.»
آیه یاد شده بر استحباب تعقیبات نماز و دعای پس از نماز دلالت دارد، چنانکه روایاتی نیز بر آن دلالت دارد.

---

استحباب دعا، پس از فراغ از عبادات:
۱. «وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا...؛ و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه ( کعبه) را بالا می‌بردند (می‌گفتند) ‌ای پروردگار ما از ما بپذیر که در حقیقت تو شنوای دانایی.» دعای ابراهیم و اسماعیل علیهماالسلام پس از بنای کعبه بر مرغوبیت و استحباب دعا پس از هر عمل عبادی دلالت دارد.
۲. «فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ • وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ؛ پس چون فراغت یافتی به طاعت درکوش؛ و با اشتیاق به سوی پروردگارت روی آور.» آیه یاد شده بر استحباب تعقیبات نماز و دعای پس از نماز دلالت دارد، چنانکه روایاتی نیز بر آن دلالت دارد.

---