حکم آمادگی نظامی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حکم آمادگی نظامی با توجه به
آیات قرآن عبارت است از:
لزوم آمادگى نظامى
مسلمانان، در برابر
دشمنان خدا و
دشمنان خويش:
«وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‌ءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ؛
در برابر آنها (
دشمنان) آنچه توانائي داريد از نيرو آماده سازيد (و همچنين) اسبهاي ورزيده (براي ميدان
نبرد) تا به وسيله آن
دشمن خدا و
دشمن خويش را بترسانيد و (همچنين) گروه ديگري غير از اينها را كه شما نمي‌شناسيد و خدا مي‌شناسد و هر چه در
راه خدا (و تقويت بنيه دفاعي
اسلام) انفاق كنيد. به شما باز گردانده مي‌شود و به شما
ستم نخواهد شد.»
لزوم آمادگى نظامى
جهادگران، در حال
نماز:
«وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً واحِدَةً وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كانَ بِكُمْ أَذىً مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَ خُذُوا حِذْرَكُمْ ...؛
و هنگامي كه در ميان آنها باشي و (در ميدان جنگ براي آنها نماز برپا كني بايد دسته اي از آنها
با تو (به نماز) برخيزند و بايد سلاحهاي خود را
با خود برگيرند و هنگامي كه
سجده كردند (و نماز را به پايان رسانيدند) بايد به پشت سر شما (به ميدان
نبرد) بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخوانده اند (و مشغول پيكار بوده اند) بيايند و
با تو نماز بخوانند و بايد آنها وسايل دفاعي و سلاحهاي خود را
با خود (در حال نماز) حمل كنند (زيرا)
کافران دوست دارند كه شما از سلاحها و متاعهاي خود غافل شويد و يك مرتبه به شما هجوم كنند - و اگر از
باران ناراحت هستيد و يا
بیمار (و
مجروح) باشيد مانعي ندارد كه سلاحهاي خود را بر
زمین بگذاريد ولي وسايل دفاعي (مانند
زره و خود) را
با خود برداريد....»
ضرورت آمادگى نظامى
مؤمنان، در برابر
متجاوزان:
۱. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ... وَ رابِطُوا ...؛
اى کسانى که ایمان آورده اید! ... و از مرزهاى خود، مراقبت کنید ....» طبق تفسيرى «رابطوا» به معناى آمادگى نظامى در برابر
دشمن است.
۲. «وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً واحِدَةً وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كانَ بِكُمْ أَذىً مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَ خُذُوا حِذْرَكُمْ ... وَ لا تَهِنُوا فِي ابْتِغاءِ الْقَوْمِ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَما تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ ما لا يَرْجُونَ ...؛
و هنگامي كه در ميان آنها باشي و (در ميدان جنگ براي آنها نماز برپا كني بايد دسته اي از آنها
با تو (به نماز) برخيزند و بايد سلاحهاي خود را
با خود برگيرند و هنگامي كه سجده كردند (و نماز را به پايان رسانيدند) بايد به پشت سر شما (به ميدان
نبرد) بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخوانده اند (و مشغول پيكار بوده اند) بيايند و
با تو نماز بخوانند و بايد آنها وسايل دفاعي و سلاحهاي خود را
با خود (در حال نماز) حمل كنند (زيرا) كافران دوست دارند كه شما از سلاحها و متاعهاي خود غافل شويد و يك مرتبه به شما هجوم كنند - و اگر از باران ناراحت هستيد و يا بيمار (و مجروح) باشيد مانعي ندارد كه سلاحهاي خود را بر زمين بگذاريد ولي وسايل دفاعي (مانند زره و خود) را
با خود برداريد... و از
تعقیب دشمن سست نشويد (چه اينكه) اگر شما درد و
رنج مي‌بينيد آنها نيز همانند شما درد و رنج مي‌بينند، ولي شما اميدي از خدا داريد كه آنها ندارند....»
۳. «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ ...؛
در برابر آنها (
دشمنان) آنچه توانائي داريد از نيرو آماده سازيد (و همچنين)
اسبهای ورزيده (براي ميدان
نبرد) تا به وسيله آن
دشمن خدا و
دشمن خويش را بترسانيد و (همچنين) گروه ديگري غير از اينها را كه شما نمي‌شناسيد و خدا مي‌شناسد....»
۴. «فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ ...؛
هنگامي كه ماههاي حرام پايان گرفت مشركان را هر كجا بيابيد به
قتل برسانيد و آنها را
اسیر سازيد و محاصره كنيد و در هر
کمینگاه بر سر راه آنها بنشينيد، هرگاه
توبه كنند و نماز را برپا دارند و
زکات را بپردازند آنها را رها سازيد ....»
لزوم
آمادگی كامل نيروهاى رزمنده، پيش از حركت براى
نبرد با دشمن:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَانْفِرُوا ثُباتٍ أَوِ انْفِرُوا جَمِيعاً؛
اي كساني كه
ایمان آورده ايد آمادگي خود را (در برابر
دشمن) حفظ كنيد و در دسته هاي متعدد يا به صورت دسته واحد (طبق شرايط موجود) به سوي
دشمن حركت نمائيد.»
حکم دفاع (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۷۳، برگرفته از مقاله «حکم آمادگی نظامی».
