حَمیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَمیم (به فتح حاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای آب داغ است.
حَمیم به معنای آب داغ است.
نيز به معنای خويشاوند انسان كه در حمايتش از او داغ است.
مواردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با
قیامت فرموده:
«فَلاَ شَفِيعٌ يَشَفَعُ، وَ لاَ حَمِيمٌ يَنْفَعُ، وَ لاَ مَعْذِرَةٌ تَدْفَعُ.» (در آن روز نه شفيعى است كه شفاعت كند و نه دوستى كه سودى بخشد و نه عذر موجّهى كه كيفر را بر طرف سازد.)
حضرت در مذمت یارانش فرمود:
«أَتاكَ مِنْهُمْ فَوارِسُ مِثْلُ أَرْمِيَةِ الحَمِيم.» (به خدا سوگند دوست داشتم به جاى شما هزار سوار از «بَنى فِراس بن غَنم» داشته باشم (تا با كمک آن‌ها دشمنان را بر سر جاى خود مى‌نشاندم.)
سید رضی فرموده:
ارميه جمع رمىّ به معنى ابر، منظور از حميم در اين‌جا وقت تابستان است.
حضرت در رابطه با آب جوشان
جهنم فرموده:
«وَ أَعْظَمُ ما هُنالِكَ بَلِيَّةً نُزُلُ الْحَمِيم، وَ تَصْلِيَةُ الْجَحِيمِ، وَ فَوْرَاتُ السَّعِيرِ.» «و بزرگترين بلا در آن‌جا آب سوزان، آتش دوزخ و برافروختگى شعله‌ها و نعره‌هاى آتش است.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حمیم»، ج۱، ص۳۰۶.
