حَسیس (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَسیس از
مفردات نهج البلاغه به معنای صوت خفی و آهسته آمده است.
حضرت علی (علیه‌السلام) خطاب به
دنیا از این واژه استفاده نموده است.
حَسیس به معنای صوت خفی و آهسته آمده است. «
حسّی» آنچه با حواس درک شود.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
«وَ اَکرَمَ اَسْمَاعَهُمْ اَنْ تَسْمَعَ حَسِیسَ نَار اَبَداً، وَ صَانَ اَجْسَادَهَمْ اَنْ تَلْقَی لُغُوباً وَ نَصَباً»؛
«اين گروه را گرامى داشته كه حتّى گوش‌هاى آنها صداى خفيف
آتش را نمى‌شنوند و بدن‌هاشان هيچ‌گونه رنج و ناراحتى نمى‌بيند».
خطاب به
دنیا فرموده:
«وَ اللهِ لَوْ كُنْتِ شَخْصاً مَرْئِيّاً، وَ قَالَباً حِسِّيّاً، لاََقَمْتُ عَلَيْكِ حُدُودَ اللهِ»؛
«به خدا قسم ای دنیا اگر شخص دیده شده و قالب
محسوس بودی حدود خدا را بر تو جاری می‌کردم».
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حسیس»، ج۱، ص۲۷۴.
