رفسنجان از شهرهای استان کرمان است که در بیست فرسخی شمال غربی شهر کرمان واقع شده است و از شهرهای مذهبی ایران محسوب می‌شود. بعد از ورود اسلام و قبول مذهب تشیع از طرف مردم ایران باعث شد اولین چشمه‌های تاسیس حوزه علمیه در رفسنجان با تاسیس مدرسه عالمیه به چشم بخورد و این چشمه معرفت تا به امروز در رفسنجان با حضور علمای سترگ به سمت اهداف والای خود در حرکت می‌باشد.
مدرسه عالمیه و تاج آباد از مدارس فعال این شهر هستند که در آنها علوم دینی تدریس می‌شود. از قرن سیزدهم شماری از فقهای شیعه از این دیار برخاسته و به ترویج دین احمدی پرداخته‌اند.
آیت‌الله حاج شیخ محمدحسن نجفی (۱۳۰۴ـ۱۳۹۲ق): ایشان دروس مقدماتی را در رفسنجان آموخته، سپس از حوزه اصفهان و نجف بهره برده و به مقام اجتهاد نایل آمده است.
آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین غروی (متولد ۱۳۰۸ق): ایشان تا سن هفده سالگی در رفسنجان به تحصیل علوم دینی اشتغال داشت و سپس از حوزه درسی دانشمندان اصفهان و نجف بهره برد و به مدارج عالی اجتهاد نایل آمد. «تقریرات درس آیت‌الله نائینی» و «حکومت عقل، در پیرامون خلافت بلافصل حضرت علی (علیه‌السّلام) »، از آثار علمی اوست.
حجت‌الاسلام شیخ محمد محقق رفسنجانی: ایشان در سال ۱۳۰۱ش در داوران رفسنجان متولد و تحصیلات مقدماتی و عالی خود را در این شهر به انجام رسانده است. استاد درس خارج ایشان حضرت آیت‌الله نجفی بود.
حجت الاسلام و المسلمین علی اکبرهاشمیرفسنجانی: معظم له در سال ۱۳۱۳ش در رفسنجان متولد شد و از سن ۵ سالگی به مکتب‌خانه رفت و در ۱۴ سالگی مشغول تحصیل دروس حوزوی در قم شد. سطوح عالی را در محضر حضرت امام خمینی (قدس‌سره) و آیات عظام بروجردی و علامه طباطبایی فرا گرفت. ایشان در سال ۱۳۳۶ موفق به انتشار مجله «مکتب تشیع» شد. این مجله به تبلیغ معارف اسلامی و سخنرانی‌های علما و روحانیان اختصاص داشت. وی در سال‌های دهه ۱۳۴۰ در تمام مراحل مبارزات حضرت امام خمینی علیه رژیم طاغوت در کنار ایشان بود و در طول این سال‌ها، بارها توسط ماموران رژیم دستگیر شد. حجت‌الاسلام هاشمیرفسنجانی پس از پیروزی [انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] از سوی حضرت امام به عضویت شورای انقلاب درآمد و از همان بدو امر جزء شورای مؤسسین حزب جمهوری اسلامی شد. وی در چهارم خرداد سال ۱۳۵۸ش از یک سوء قصد توسط گروهک فرقان جان سالم بدر برد. سپس سه دوره کامل ریاست مجلس شورای اسلامی را عهده دار شد و از هفتم خرداد سال ۱۳۶۸ش نیز به مدت ۲ دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران را برعهده داشت؛ ایشان تا آخر عمر ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام را عهده‌دار بودند.
