شهر آشتیان از شهرستان‌های استان مرکزیایران است. البته در گذشته از متعلقات عراق عجم بوده که مردمان آنجا مدتی بعد از شکست ساسانیان از اعراب نیز آیین زرتشتی داشته‌اند لذا نام این شهر تاریخی بنا به روایات تغییر یافته لفظ آتشدان است. حوزه علمیه آشتیان بعد از پیوستن به اسلام در اواسط قرن سیزدهم تاسیس شد و در طول تاریخ با فراز و نشیب‌هایی رو به رو بوده است، که اوج رونق آن به سال۱۳۸۰ق بازمی‌گردد. این حوزه با تمامی مشکلات دست از رسالت خود تا به امروز برنداشته و به راه خود ادامه می‌دهد.
آشتیان یکی از شهرهای استان مرکزیایران است که از شمال و غرب به شهرستانتفرش، از شرق به قم و از جنوب به شهرستاناراک محدود می‌شود. این شهر در سال ۲۳ و ۲۴ هجری در روزگار خلیفه دوم به جهان اسلام پیوسته است.
سابقه حوزه علمیه آشتیان به اواسط قرن سیزدهم هجری می‌رسد. مدرسه علمیه صاحب الامر در سال ۱۲۷۰ق ساخته شده است و «شیخ جعفر آشتیانی» یکی از اساتید مبرّز مدرسه بود که به تدریس فقه و اصول و پرورش شاگردان اهتمام داشت. از سال ۱۳۸۰ق در دوره مرجعیت آیت‌الله بروجردی، حوزه آشتیان رونق تازه یافت و بیش از ۴۰۰ طالب علم را پرورش داد. بعد از انقلاب اسلامی تصدی حوزه آشتیان به عهده امام جمعه محترم این شهر می‌باشد. ساختمان این مدرسه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی توسعه یافته و به شیوه معماری اسلامی به بنای قدیمی آن افزوده شده است. علاوه بر برادران، جمعی از خواهران طلبه نیز در آشتیان به تحصیل علوم دینی اشتغال دارند. حوزه علمیه آشتیان پس از پیروزی انقلاب در سنگرهای مختلف جهاد، شهدایی را تقدیم اسلام و قرآن نموده است.
برخی از فرزانگان حوزه علمیه آشتیان که به طور غالب علوم مقدماتی و سطح را در این سامان آموخته و سطوح عالی را در حوزه‌های بزرگی چون قم و نجف تکمیل کرده‌اند، به قرار زیر است:
