حوانی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حوانی از
واژگان نهج‌البلاغه از ریشه «حنو» به معنای خم کننده است. «حوانی» جمع «حنیة» می‌باشد. از این مادّه دو مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
حوانیجمع «حنیة» می‌باشد که به معنای خم کننده است.
مواردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
در رابطه با تغيير حالات فرموده:
«وَلَمْ يَعْتَبِرُوا فِي أُنُفِ الاَْوَانِ فَهَلْ يَنْتَظِرُ أَهْلُ بَضَاضَةِ الشَّبَابِ إِلاَّ حَوَانِيَ الْهَرَمِ.»«آن‌ها در نخستين زمان زندگى عبرت نگرفتند، آيا كسى كه جوان شاداب است، جز پيرى انتظار دارد؟»
(شرح های خطبه:
)
در مذمت یارانش فرمود:
«أُقَوِّمُكُمْ غُدْوَةً، وَتَرْجِعُونَ إِلَيَّ عَشِيَّةً، كَظَهْرِ الْحَنِيَّةِ.»«صبحگاهان شما را مستقيم مى‌سازم و شامگاهان به همان حالت كجى نخست باز مى‌گرديد.»
(شرح‌های خطبه:
)
دو مورد از این ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حوانی»، ج۱، ص۳۱۰.
