حِنْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِنْو (به کسر حاء و سکون نون) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای طرف و جانب است.
از این مادّه چهار مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
حِنْو به معنای طرف و جانب است.
بعضی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در خلقت
آدم (علیه‌السلام) فرموده:
«جَمَعَ سُبْحانَهُ ... تُرْبَةً سَنَّها بالماءِ حَتَّى خَلَصَتْ، وَ لاَطَها بِالبَلَّةِ حَتَّى لَزَبَتْ فَجَبَلَ مِنْها صُورَةً ذَاتَ أَحْناءٍ وَ وُصُولٍ وَ أَعْضاءٍ وَ فُصُولٍ.» «سپس
خداوند مقدارى خاک از قسمت‌هاى سخت و نرم زمين، و خاک‌هاى مستعد، شيرين و شوره‌زار آن گرد آورد، و آب بر آن افزود تا گلى خالص و آماده شد، و با رطوبت آن را به هم آميخت تا به صورت موجودى جسبناک درآمد، و از آن صورتى داراى اعضا و جوارح، پيوستگی‌ها و گسستگی‌ها آفريد.»
حضرت درباره اشخاص تابع
حق ولى بى‌درک فرموده:
«بَلَى أَصَبْتُ لَقِناً غَيْرَ مَأْمُون عَلَيْهِ، مُسْتَعْمِلاً آلَةَ الدِّينِ لِلدُّنْيا، وَ مُسْتَظْهِراً بِنِعَمَ اللهِ عَلَى عِبادِهِ، وَ بِحُجَجِهِ عَلَى أَوْلِيائِهِ، أَوْ مُنْقاداً لِحَمَلَةِ الْحَقِّ، لاَ بَصِيرَةَ لَهُ فِي أَحْنائِهِ.» «تنها كسى را مى‌يابم كه زود درک مى‌كند ولى (از نظر
تقوا) قابل اطمينان نيست!
دین را
وسیله دنیا قرار مى‌دهد و از نعمت خدا بر ضدّ بندگانش استفاده مى‌كند و از دلايل الهى بر ضدّ اولياى حق كمک مى‌گيرد. يا كسى كه مطيع حاملان حق است امّا بصيرتى ندارد.»
چهار مورد از این ماده در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حنو»، ج۱، ص۳۱۰.
