«حمل وضعی یا جعلی» حملی است که محمول از نظر مفهوم، اخص از موضوع باشد؛ مانند: حیوان انسان است و خندان انسان است. توضیح آنکه هر شیئی که از شیء دیگر به حسب مفهوماعم باشد بالطبع اقتضای محمول بودن دارد؛ پس هرگاه در مقام حمل، ترتیب طبیعی رعایت شود؛ مثل: «انسان توانا است» حمل طبیعی خواهد بود و هرگاه رعایت نشود؛ مثل: «توانا انسان است» حمل غیر طبیعی یا وضعی خواهد بود که طبع انسان از پذیرش آن ابا دارد.
حمل وضعی سه دسته است: ۱. حمل ذاتیاخص بر موضوع اعم، مانند: بعضی از حیوانها انساناند. ۲. حمل عارض بر عارض، مانند: نویسنده خندان است. ۳. حمل معروض بر عارض، مانند: خندان انسان است.
[۶]ابنسینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۳، ص۲۳۲.
[۷]تفتازانی، عبدالله بن شهابالدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق، ص۲۵۵.