حلال و حرام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
براساس فرمایش
امام موسی کاظم (علیه‌السلام) كسى كه در پى روزى حلال براى خود و خانواده‌اش باشد، همانند كسى است كه در راه خدا جهاد كند.
امام علی (علیه‌السلام) سخنانی درباره حلال و حرام فرمودند که به برخی از آن‌ها
اشاره می‌شود:
«اما بعد یا ابن حنیف! فقد بلغنی ان رجلا من فتیه اهل البصرة دعاک الی مادبة فاسرعت الیها تستطاب لک الالوان، و تنقل الیک الجفان. و ما ظننک انک تجیب الی طعام قوم، عائلهم مجفو. و غنیهم مدعو. فانظر الی ما تقضمه من هذا المقضم، فما اشتبه علیک علمه فالفظه، و ما ایقنت بطیب وجوهه فنل منه؛
در نامه‌ای به عثمان بن حنیف، کارگزار خود را در بصره می‌فرماید: ای پسر حنیف! به من
خبر رسیده که مردی از جوانان بصره تو را به ولیمه‌ای
دعوت کرده و تو به آن شتافته‌ای... پس، بنگر که بر سر این سفره بر چه غذایی دندان می‌نهی، آن‌چه را که حلال و حرامش بر تو
آشکار نیست، از دهان بیرون افکن و آن چه را به پاکی راه‌های فراهم آوردنش
یقین داری بخور».
«طوبی لمن ذل نفسه، و طاب کسبه، و صلحت سربرته، و حسنت خلیقته، و انفق الفضل من ماله، و امسک الفضل من لسانه؛
خوشا به حال کسی که در پیش خود فروتن باشد و کسب و کارش را پاک و درونش را
صالح و خرج و اخلاقش را شایسته نمود، از مازاد بر مصرف زندگی
انفاق کند و زبانش را از باده‌گویی
حفظ کرد».
«یا کمیل! مر اهلک ان یروحوا فی کسب المکارم، و یدلجوا فی حاجة من هو نائم؛
ای
کمیل! به خانواده خود فرمان ده که دو روز به دنبال کسب
مکارم اخلاق روند و در
شب نیاز کسی را که خفته است برآورند».
«معاشر الناس (المسلمین )! اتقوا الله. فکم من مؤمل ما لا یبلغه، و بان ما لا یسکنه، و جامع ما سوف یترکه؛
ای مردم (
مسلمان)! از خدا بترسید؛ زیرا بسا کسی که
امید و آرزویی دارد و به آن نمی‌رسد و بنایی می‌سازد و در آن
سکونت نمی‌کند و مالی گرد می‌آورد و به زودی آن را رها می‌کند (و می‌رود)».
«الحجر الغصیب فی الدار رهن علی خرابها؛
وجود سنگ غصبی در خانه،
ضامن ویرانی آن خانه است».
«من اشفق من النار اجتنب المحرمات؛
کسی که از
آتش جهنم بیمناک باشد، از
محرمات دوری جوید».
«ایها الناس! الزهادة
قصر الامل، و الشکر عندالنعم، و التورع عند المحارم؛
ای مردم!
زهد، کوتاهی آرزو،
شکر و سپاس در برابر نعمت‌ها و پارسایی در برابر محرمات الهی است».
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «حلال و حرام».
