حِقْد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِقْد یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای
کینه و غضب ثابت است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در
خطبه قاصعه از این واژه استفاده نموده است.
حِقْد به معنای کینه، و غضب ثابت است «
الحقد: غضب ثابت» جمع آن احقاد و حقود است
مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السلام) در خطبه قاصعه فرموده:
«فَأَطْفِئُوا مَا كَمَنَ فِي قُلُوبِكُمْ مِنْ نِيرَانِ الْعَصَبِيَّةِ، وَ أَحْقَادِ الْجَاهِلِيَّةِ، و إنَّمَا تِلْكَ الْحَمِيَّةُ تَكُونُ فِي الْمُسْلِمِ مِنْ خَطَرَاتِ الشَّيْطَانِ»؛
«خاموش کنید آنچه از آتش
عصبیّت و کینه‌های
جاهلیّت که در قلوب شما پنهان گشته است مسلمان این
غضب را درباره خطرات
شیطان در قلب خود نگاه می‌دارد».
(بابی انت و امّی و نفسی یا امیر المؤمنین).
در رابطه با اموات فرموده:
«قَدْ مَاتَتْ أَحْقَادُهُمْ»؛
«كينه‌ها از دل آنها رفته».
حضرت (علیه‌السلام) به
مالک می‌نویسد:
«أَطْلِقْ عَنِ النَّاسِ عُقْدَةَ كُلِّ حِقْد»؛
«از مردم گره هر
کینه را باز کن».
سه مورد از این واژه در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حقد»، ج۱، ص۲۸۹.
