• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حصر حقیقی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حصر حقیقی به اختصاص دادن چیزی به یک شیء و سلب آن از همه اشیای دیگر اطلاق می‌شود.



حصر حقیقی، مقابل حصر اضافی و به معنای اثبات حکم برای موضوعی و نفی حکم از غیر آن است، مانند: «ما واجب الوجود لذاته الاّ الله تبارک و تعالی» و «ما خاتم الانبیاء الاّ محمّد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم»، که در مثال اول، وجوب لذاته فقط برای خداوند اثبات و از غیر او نفی گردیده است، و در مثال دوم، صفت خاتم انبیا بودن فقط برای پیامبر اسلام ثابت شده است.
[۱] شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۲۷۱.
[۲] تهانوی، محمد علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۱۸۴.



حصر حقیقی بر دو قسم است:
۱. حصرصفت بر موصوف؛
۲. حصر موصوف بر صفت.


۱. شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۲۷۱.
۲. تهانوی، محمد علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۱۸۴.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۳، برگرفته از مقاله «حصر حقیقی».    






جعبه ابزار