حسین بن مطیر مکمل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسین بن مطیر بن مکمل اسدی، معروف
بن ابن
مطیر (م ۱۶۹ هـ)، منسوب به
قبیله بنیاسد و از شاعران عهد
امویان و
عباسیان بود.
حسین بن مطیر بن مکمل
اسدی، معروف
بن ابن
مطیر، از موالی قبیله بنی
اسد بود و بدینجهت او را
اسدی خواندهاند.
اصلش از ثعلبیه بود.
در منطقه زباله، منزلی در راه
کوفه به
مکه سکونت داشت.
او شاعری پیشرو در سرودن قصیده و رجز، فصیح
و نیکوسرا بود.
دو دولت اموی و عباسی را درک، و آنها را
مدح کرد.
ابن
مطیر آداب و عادات و گفتار بدوی خود را حفظ کرده بود
و بدینجهت اشعار او مورد تقدیر نکتهسنجان است.
ازجمله شعرایی است که اشعار فراوان و نیکویی سروده است و در سرودن مدح، فخر، توصیف،
غزل و شعرهای عاشقانه و عاطفی زبردست است.
ابن
مطیر سفری به
مدینه و
یمن داشت. در یمن
معن بن زائده، والی یمن را ستود
و بعد از مرگش در سوگ او مرثیه خواند. مرثیهاش چنان شهرت یافت که موجب رنجش
مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ هـ) شد، ولی شاعر در سفر
حج، خلیفه را با چنان مهارتی به خود جلب کرد
که در پی آن به مرکز خلافت بار یافت و مدایحی برای مهدی سرود.
اشعار
ابن
مطیر حدود صد ورقه بوده
که
محسن غیاض آنها را در سال ۱۹۷۱ م در دیوانی منتشر کرده است.
ابن
مطیر در سال ۱۶۹ هـ درگذشت.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۷۱، برگرفته از مقاله «
حسین بن مطیر بن مکمل
اسدی».
• عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۷۸.