حسین بن مطیر مکمل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسین بن مطیر بن مکمل اسدی، معروف بن ابن‌مطیر (م ۱۶۹ هـ)، منسوب به
قبیله بنی‌اسد و از شاعران عهد
امویان و
عباسیان بود.
حسین بن مطیر بن مکمل اسدی، معروف بن ابن‌مطیر، از موالی قبیله بنی‌اسد بود و بدین‌جهت او را اسدی خوانده‌اند.
اصلش از ثعلبیه بود.
در منطقه زباله، منزلی در راه
کوفه به
مکه سکونت داشت.
او شاعری پیشرو در سرودن قصیده و رجز، فصیح
و نیکوسرا بود.
دو دولت اموی و عباسی را درک، و آنها را
مدح کرد.
ابن‌مطیر آداب و عادات و گفتار بدوی خود را حفظ کرده بود
و بدین‌جهت اشعار او مورد تقدیر نکته‌سنجان است.
ازجمله شعرایی است که اشعار فراوان و نیکویی سروده است و در سرودن مدح، فخر، توصیف،
غزل و شعرهای عاشقانه و عاطفی زبردست است.
ابن‌مطیر سفری به
مدینه و
یمن داشت. در یمن
معن بن زائده، والی یمن را ستود
و بعد از مرگش در سوگ او مرثیه خواند. مرثیه‌اش چنان شهرت یافت که موجب رنجش
مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ هـ) شد، ولی شاعر در سفر
حج، خلیفه را با چنان مهارتی به خود جلب کرد
که در پی آن به مرکز خلافت بار یافت و مدایحی برای مهدی سرود.
اشعار ابن‌مطیر حدود صد ورقه بوده
که
محسن غیاض آنها را در سال ۱۹۷۱ م در دیوانی منتشر کرده است.
ابن‌مطیر در سال ۱۶۹ هـ درگذشت.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۷۱، برگرفته از مقاله «حسین بن مطیر بن مکمل اسدی».
• عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۷۸.
