آقاحسین جیلانی لنبانی ابن ملّاحسن بن علی بن مولی حسن فقیه دیلمانی جیلانی تنکابنی، عالم فاضل، حکیم محقق، فقیه مدقّق، عابد زاهد. در سال ۱۰۸۲ق متولّد شده و در اصفهان نزد جمعی از علماء خصوصاً علّامه ملّامحمّدباقر مجلسی تلمّذ نموده و در فقه، اصول، ادبیات، حدیث، منطق و حکمت مهارتی به‌سزا یافت. ملّامحمّدصادق تنکابنی در ۴ جمادی الثانیّه ۱۱۲۳ق به او اجازه داده است. وی در محله لُنبان اصفهان ساکن بوده و به «لُنبانی» شهرت داشته و در مسجد لُنبانتدریس و اقامه جماعت می‌نموده است. وی سرانجام در ۲۶ رمضان ۱۱۲۹ق وفات یافته و در قبرستان تخت فولاد، در جنوب مصلی مدفون شد. آقاسیّدابوالقاسم جعفر خوانساری خواهرزاده او بوده و لذا یکی از نوادگان خوانساری یعنی میرزا محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات) وصیت کرد تا پس از وفات جنب مزار دایی جدّ خود به خاک سپرده شود و بعد از آن قبرستان به تکیه صاحب روضات معروف شد.
