حَسَک (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَسَک (به فتح حاء و سین) از
مفردات نهج البلاغه به معنای گیاهی است که میوه سختی دارد و به پشم گوسفندان می‌چسبد.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با بی‌اعتبار بودن
دنیا از این واژه استفاده نموده است.
حَسَک
گیاهی است که میوه سختی دارد و به پشم گوسفندان می‌چسبد.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
حسک گیاهی است که میوه سختی دارد و به پشم گوسفندان می‌چسبد ولی ظاهرا مراد امام (علیه‌السلام) از آن «خار» است، حضرت در خطبه‌ای فرمودند:
«وَاللهِ لاََنْ أَبِيتَ عَلَى حَسَک السَّعْدَانِ مُسَهَّداً، أَوْ أُجَرَّ فِي الاَْغْلاَلِ مُصَفَّداً، أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللهَ وَرَسُولَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ»«به خدا قسم اگر بر روی خار سعدان شب را بی‌خواب به روز آورم و یا به زنجیر بسته در روی زمین کشیده شوم بر من خوشتر است از آنکه
روز قیامت خدا و رسول را ملاقات کنم در حالی‌که به بعض بندگان
ظلم کرده باشم».
سعدان گیاهی است که خارهای سه شعبه دارد.
در رابطه با بی‌اعتبار بودن دنیا فرموده:
«فَبَيْنَا هُوَ يَضْحَكُ إِلَى الدُّنْيَا ... إِذْ وَطِىءَ الدَّهْرُ بِهِ حَسَكَهُ»؛
«می‌بینی در وقتی که
انسان به دنیا می‌خندد ... دنیا خار خود را بر او فرو برد».
این کلمه دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حسک»، ج۱، ص۲۷۴.
