حسن خلق بندگان خالص خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بندگان خالص خداوند، مظهر خوش خلقی و مدارا در گفتار می باشند و چون از جاهلان حرکات زشتی مشاهده میکنند و یا سخنانی زشت و ناشی از
جهل میشنوند، پاسخی سالم میدهند، و به سخنی سالم و خالی از لغو و
گناه جواب میگویند.
بندگان خالص خداوند، مظهر خوش خلقی و مدارا در گفتار می باشند: «وعباد الرحمـن الذین ... واذا خاطبهم الجـهلون قالوا سلـمـا» بندگان خاص
خداوند رحمن آنها هستند که با آرامش و بیتکبر بر
زمین راه میروند و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند به آنها سلام میگویند (و با بیاعتنائی و بزرگواری میگذرند).
صفتی که این آیه برای مؤمنین آورده این است که، چون از جاهلان حرکات زشتی مشاهده میکنند و یا سخنانی زشت و ناشی از جهل میشنوند، پاسخی سالم میدهند، و به سخنی سالم و خالی از لغو و گناه جواب میگویند،
سلامی (می کنند) که نشانه بی اعتنائی توأم با بزرگواری است، نه ناشی از ضعف، سلامی که دلیل عدم مقابله به مثل در برابر جاهلان و سبک
مغزان است، سلام
وداع گفتن با سخنان بی رویه آنها است، نه سلام
تحیت که نشانه
محبت و پیوند دوستی است، خلاصه سلامی که نشانه حلم و بردباری و بزرگواری است.
آری یکی دیگر از پدیدههای با عظمت روحی آنها تحمل و حوصله است که بدون آن هیچ انسانی راه دشوار و پر فراز و نشیب عبودیت و بندگی خدا را طی نخواهد کرد مخصوصا در جوامعی که افراد فاسد و مفسد و جاهل و نادان در آن فراوان است.
پس حاصل و برگشت معنای این کلمه به این است که : بندگان رحمان،
جهل جاهلان را با جهل مقابله نمیکنند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حسن خلق بندگان خالص خدا».