حافظ ابونصر حسنبنمحمّدبن ابراهیم بناحمدبن علی بن حسنویه مقری یونارتیاصفهانی، از محدّثیناصفهان در قرن پنج هجری است. از وی با القاب «حافظاً مکثراً کثیراً کثیرالکتابه» یاد شده است. او برای اخذ حدیث به عراق و خراسان مسافرت نموده و در نیشابور از حسنبناحمد سمرقندی و در بلخ از احمدبنمحمّد خلیلیاستماع حدیث نموده و در حدود سال ۴۳۰ق در اصفهان فوت شده است.
