آل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندانهای علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان میباشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوقالعادهای در شهر داشتهاند. یکی از شخصیت های این خاندان، حسن بن اسماعیل بن صاعد بن محمد است.
حسن بن اسماعیل بن صاعد بن محمد (۴۷۲ق/۱۰۷۹م)، نوۀ قاضیصاعد، فارسی و ابن ابیالوفاء هر دو شرح کوتاهی درباره او آوردهاند. وی از ابویعلی حمزه مهلبی و ابن یوسف و ابوالحسن بن عبدان حدیث شنید، لیکن حدیثی از او روایت نشده است.