حسن بن احمد حداد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَدّاد، حسن
بن
احمد، کنیه‌اش ابوعلی، محدّث و عالم
علم قرائت در قرن پنجم و ششم بود.
سبب شهرت او به حدّاد اشتغال پدرش به آهنگری بوده است
وی در ۴۱۹ در
اصفهان متولد شد و اولین‌بار در پنج سالگی استماع
حدیث کرد.
پدرش هر روز او را برای تحصیل و استماع حدیث به مسجد ابونُعَیم اصفهانی می‌برد. حدّاد کتاب‌های حدیثی متعددی از وی فراگرفت
ازاین‌رو، او را مهم‌ترین راوی حدیث از
ابونعیمِ اصفهانی دانسته‌اند
دیگر مشایخ مهم ابوعلی حدّاد،
عبداللّه بن محمد عطار،
عبدالرحمان‌بن احمد عِجْلی رازی،
عبداللّه بن احمد صفار،
هارون بن محمد کاتب،
فضل بن محمد قاشانی و
احمد بن فضل باطِرقانی بودند.
دانش‌پژوهان برای حدّاد منزلتی ویژه قائل بودند و به قصد دیدار او سفر می‌کردند.
از جمله شاگردان و راویان حدیث از او، عبداللّه
بن احمد خِرَقی، محمدبن اسماعیل طرسوسی، احمدبن
محمد لَبان، حسن
بن احمد هَمَذانی، عبداللّه
بن علی طامذی و
محمد بن ابی‌نصر مهجوف بودند.
حدّاد را ثقه، خیر، صالح و پایبند به
دین وصف کرده‌اند.
وی قرآن را به چندین روایت قرائت می‌کرد.
برخی مؤلفان او را دارای اسناد عالی روایی دانسته و بر آن‌اند که اشتغال وی به احادیث و روایات از معاصرانش بیش‌تر بوده است.
ابوعلی حدّاد در ۵۱۵ در اصفهان فوت کرد
و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
برادرش،
ابوالفضل حمد بن احمد، هم از عالمان قرآنی و حدیثی عصر خود به شمار می‌رفت.
فرزند حدّاد، ابونعیم عبیداللّه، نیز از حافظان و عالمانِ
تجوید بود.
(۱) ابن اثیر، الکامل فی التاریخ.
(۲) ابن جزری، غایة لنهایة فی طبقات القرّاء، چاپ برگشترسر، قاهره (بی‌تا).
(۳) ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ
محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.
(۴) ابن شاکر کتبی، عیون‌التواریخ، ج ۱۲، چاپ فیصل سامر و نبیله عبدالمنعم داود، بغداد ۱۳۹۷/۱۹۷۷.
(۵) ابن عماد.
(۶)
محمد بن احمد ذهبی، تاریخ‌الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۴/۲۰۰۳.
(۷)
محمد بن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج ۱۹، چاپ شعیب ارنؤوط، بیروت۱۴۰۶/۱۹۸۶.
(۸)
محمد بن احمد ذهبی، کتاب‌المعین فی‌طبقات المحدثین، چاپ همام عبدالرحیم سعید، عمان ۱۴۰۴الف.
(۹)
محمد بن احمد ذهبی، کتاب دول الاسلام، حیدرآباد، دکن ۱۳۶۴ـ۱۳۶۵.
(۱۰)
محمد بن احمد ذهبی، معرفةالقرّاء الکبار علی الطبقات و الاعصار، چاپ بشار عواد معروف، شعیب ارنؤوط، و صالح مهدی عباس، بیروت ۱۴۰۴ب.
(۱۱) عبدالکریم
بن محمد سمعانی، التحبیر فی‌المعجم الکبیر، چاپ منیره ناجی سالم، بغداد ۱۳۹۵/ ۱۹۷۵.
(۱۲) مُفَضَّل
بن سعد مافَرّوخی، کتاب محاسن اصفهان، چاپ جلال‌الدین حسینی طهرانی، تهران ۱۳۱۲ش.
(۱۳) مصلح‌الدین مهدوی، تذکرةالقبور، یا، دانشمندان و بزرگان اصفهان، اصفهان ۱۳۴۸ش.
(۱۴) عبداللّه
بن اسعد یافعی، مرآةالجنان و عبرةالیقظان، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «حداد»، شماره۵۸۵۷.
