حزن ابراهیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن به
حزن حضرت
ابراهیم علیه‌السلام اشاره شده است.
اندوه
و تأثّر زياد
ابراهیم علیه‌السلام، از گرفتارى
قوم لوط به
عذاب الهی:
«فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ
إِبْراهِيمَ الرَّوْعُ ... يُجادِلُنا فِي
قَوْمِ لُوطٍ • إِنَّ
إِبْراهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُنِيبٌ • يا
إِبْراهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ
وَ إِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ؛
پس وقتی
ترس ابراهیم زایل شد ... در باره
قوم لوط با ما (به قصد
شفاعت) چون
و چرا می‌کرد؛ زیرا
ابراهیم بردبار
و نرمدل
و بازگشت کننده (به سوی خدا) بود؛ ای
ابراهیم از این (چون
و چرا) روی برتاب که فرمان پروردگارت آمده
و برای آنان عذابی که بی بازگشت است خواهد آمد.»
«اواه» به کسی گفته می‌شود که زیاد آه می‌کشد
و متاسف می‌شود.
وصف
ابراهیم علیه‌السلام به «اواه» پس از جمله «یجادلنا» می‌فهماند که تاسف
ابراهیم علیه‌السلام به دلیل گرفتار شدن مردم بوده است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۴۹۹، برگرفته از مقاله «حزن ابراهیم علیه‌السلام».
