حریز بن عبدالله سجستانی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حریز بن عبدالله سجستانی، از راویان و فقهای
شیعه و از اصحاب
امام صادق (علیه‌السّلام) بود که از ایشان و
امام کاظم (علیه‌السّلام) روایت نقل کرده است.
ابومحمد حریز بن
عبدالله بن حسین
سجستانی کوفی ازدی، از موالی
قبیله ازد و از اعراب اهل
کوفه بود.
لقب
سجستانی وی بدان سبب است که برای تجارت روغن و زیتون سفرهای زیادی به
سجستان (سیستان کنونی) داشته است.
حریز از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) بود
و از آن حضرت و بزرگانی چون
زراره و
محمد بن مسلم روایت کرده است.
برخی معتقدند که از امام کاظم (علیه‌السّلام) نیز روایاتی نقل کرده، ولی
نجاشی آن را تایید نمی‌کند.
ابن ندیم می‌نویسد که وی از فقهای شیعه بود که از
ائمه (علیهم‌السّلام) فقه را روایت کرده‌اند.
کشّی و نجاشی نقل کرده‌اند که امام صادق (علیه‌السّلام) حریز را به حضور خود نپذیرفت
و شاید به همین سبب وی را
ضعیف دانسته‌اند البته
علامه حلی این عمل امام (علیه‌السّلام) را دلیل بر ضعف او ندانسته و به دلیل آنکه سرّ این کار معلوم نیست، بر وجوه دیگری حمل کرده است.
حریز دارای شاگردانی نیز بوده است که از وی حدیث شنیده و نقل کرده‌اند که برخی از اینان عبارت‌اند از:
حماد بن عیسی محمد بن ابی عمیر و
علی بن رباط.
نجاشی به حضور وی در جنگ با
خوارج سیستان در زمان امام صادق (علیه‌السّلام) اشاره و تصریح دارد. حریز از جمله کسانی است که علیه خوارج سیستان قیام به سیف نمود
و به گفته کشّی و
برقی، در همان‌جا به قتل رسید.
او دارای آثاری چند بوده که از اصول شیعه شمرده‌اند
و عبارت‌اند از:
- الصیام
- الزکوة
- النوادر
- و الصلاة که اثری بزرگ بوده
- و کتابی دیگر به همین نام که لطیف‌تر از آن بوده است. (دیگر منابع: )
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حریز
سجستانی»، ج۱، ص۲۴۵-۲۴۶.
