حَدید (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَدید (به فتح حاء و کسر دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آهن است.
این واژه سه بار در «
نهج البلاغه» به كار رفته است.
حَدید به معنای آهن است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
«وَ اتَّقوا ناراً حَرُّها شَديدٌ وَ قَعْرُها بَعيدٌ وَ حلْيَتُها حَديدٌ وَ شَرابُها صَديدٌ.» نعوذ بالله من النار يعنى «بترسيد از آتشى كه
حرارت آن شديد،
قعر آن ناپيدا، زينت آن آهن (زنجيرها) و شراب آن چرک است.»
درباره
عقیل آمده كه امام علی (علیه‌السلام) آهن را گرم كرده و به بدن او نزديک كرد، عقيل فرياد برآورد، چنانكه فرموده:
«فأَحْمَيْتُ لَهُ حَديدَةً ثُمَّ أَدْنَيْتُها مِنْ جِسْمِهِ.» «آهنى را براى او داغ كردم و آنگاه نزديک بدن او آوردم تا
عبرت بگيرد فرياد برآورد.»
سپس در ادامه نسبت به همین موضوع به عقیل می‌فرماید:
«فَقُلْتُ لَهُ: ثَكِلَتْکَ الثَّواكِلُ يا عَقيلُ! أَتَئِنُّ مِنْ حَديدَة أَحْماها إِنْسانُها لِلَعِبِهِ وَ تَجُرُّنی إِلَى نار سَجَرَها جَبّارُها لِغَضَبِهِ.» «زنان پسر مرده در عزايت بنشينند اى عقيل آيا ناله مى‌كنى از تكه آهن كه انسانى با بازى خود آن را سرخ كرده است و مرا مى‌كشى به آتشى كه خداى
جبار براى
غضب خويش سرخ كرده است.»
این واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حدید»، ص۲۵۷-۲۵۶.
