• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حدیث حسن ادنی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حدیث حسن ادنی، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به حدیثی که مدح راوی آن از طریق ظن اجتهادی ثابت شده، گفته می‌شود.


برخی از‌ اندیشمندان علوم حدیث، حدیث صحیح، حسن و موثق را به اعلی و اوسط و ادنی، تقسیم کرده، آن گاه در مقام توضیح این واژه گفته‌اند: حسن حدیثی است که لااقل یک راوی آن امامی ممدوح غیر موثق باشد و چنان‌چه مدح راوی و امامی‌بودن او از راه ظن اجتهادی ثابت شده باشد، حدیث را حسن ادنی گویند.
از این واژه به «خبر حسن ادنی» و «روایت حسن ادنی»، «حسن ادنی» نیز تعبیر می‌شود.
[۱] سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۶۰.    
[۲] علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۲۵.
[۳] بروجردی، سیدعلی، طرائف المقال، ج۲، ص۲۴۹.    
[۴] مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۱، ص۱۶۹.    


۱. ↑ سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۶۰.    
۲. ↑ علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۲۵.
۳. ↑ بروجردی، سیدعلی، طرائف المقال، ج۲، ص۲۴۹.    
۴. ↑ مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۱، ص۱۶۹.    


پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «حدیث حسن ادنی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۶/۲۱.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی | حدیث حسن
جعبه ابزار