حجیت فتوا

حجیت فتوا به صحّت استناد به فتوای مجتهد برای مقلّد اطلاق می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

حجیت فتوا، به معنای صحت استناد مقلدان به فتوای مجتهد و عمل به آن، به عنوان وظیفه شرعی است، که لازمه آن، منجّزیت در صورت مطابقت با واقع و معذّریت در صورت مخالفت با واقع است.
در حجیت فتوای مجتهد مطلق در حق خودش و جواز عمل به آن اشکالی وجود ندارد، ولی حجیت فتاوای مجتهد مطلق، در حق مقلدانش، مشروط به این است که وی باب علم و علمی را مفتوح بداند.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۳، ص۶۶۰.
۲.	↑ فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۶، ص۳۳۵.
۳.	↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۴۷۶.
۴.	↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص ۷۹-۷۸.
۵.	↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص ۱۶۰-۱۵۸.

۳ - منبع