• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جَنَف (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: جنف (مفردات‌قرآن).


جَنَف: (مِنْ مُّوصٍ جَنَفاً)
«جَنَف» (بر وزن هدف) به معنای انحراف از حق و تمایل یک‌جانبه و به معنای تمایل از راستی به گمراهی است.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با جَنَف:

۱.۱ - آیه ۱۸۲ سوره بقره

(فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلاَ إِثْمَ عَلَيْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ) (و کسی که از انحراف وصیّت کننده و تمایل یک جانبه او به بعض ورثه، یا از گناه او بترسد، و میان آنها را اصلاح دهد، مشمول حکم تبدیل وصیت نمی‌باشد و گناهی بر او نیست؛ زیرا خداوند، آمرزنده و مهربان است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه (جنف) به معنای انحراف است و بعضی گفته‌اند به معنای انحراف دو قدم بطرف خارج است، بر عکس کلمه (حنف) که با حای بی نقطه است و به معنای انحراف دو قدم بطرف داخل است. و به هر حال، مراد، انحراف بسوی گناه است، به قرینه کلمه (اثم). (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۳۰ سوره روم

(فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ) (پس روی خود را متوجه آیین خالص پروردگار کن. این سرشت الهی است که خداوند، انسان‌ها را بر آن آفریده؛ دگرگونی در آفرینش الهی نیست؛ این است آیین استوار؛ ولی اکثر مردم نمی‌دانند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه حنیفا حال از فاعل اقم است، و ممکن هم هست حال از دین و یا حال از وجه باشد، اما اولی ظاهرتر و با سیاق مناسب‌تر است، و کلمه مذکور از ماده حنف است، که به معنای تمایل دو پا بسوی وسط می‌باشد، و در آیه منظور اعتدال است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. بقره/سوره۲، آیه۱۸۲.    
۲. روم/سوره۳۰، آیه۳۰.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۰۷.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۶۹۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۴۴۰.    
۷. بقره/سوره۲، آیه۱۸۲.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۶۶۷.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۳۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۹۶.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۹۶.    
۱۳. روم/سوره۳۰، آیه۳۰.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۰۷.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۶۷.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۷۸.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۲۶.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «جَنَف»، ص۱۶۹.    






جعبه ابزار