• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جَلَّاها (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





جَلَّاها: (وَ النَّهارِ اِذا جَلَّاها)
«جَلَّاها» از مادّه‌ «تجلیة» به معنای اظهار و ابراز است.
در این که ضمیر در «جَلَّاها» به چه چیز باز می‌گردد؟ در میان مفسران گفتگو است: بسیاری آن را به‌ «زمین» یا «دنیا» بر می‌گردانند، درست است که در آیات گذشته سخنی از «زمین» در میان نبوده، ولی از قرینه مقام روشن می‌شود.
بعضی نیز معتقدند که به‌ «خورشید» بر می‌گردد؛ یعنی قسم به «روز» هنگامی که «خورشید» را ظاهر می‌کند، درست است که در حقیقت، خورشید روز را ظاهر می‌کند، ولی به طور مجازی می‌توان گفت: روز، خورشید را آشکار کرد، اما تفسیر اول مناسب‌تر به نظر می‌رسد.



(وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا) (و به روز هنگامى كه خورشيد را آشكار سازد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه جلی از مصدر تجلیه است، که به معنای اظهار و بر ملا کردن است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. شمس/سوره۹۱، آیه۳.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۸۹.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۵۵.    
۴. شمس/سوره۹۱، آیه۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۹۷.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۶.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۶۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «جَلَّاها»، ص۱۶۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شمس | لغات قرآن




جعبه ابزار