جهت لفظی

جهت لفظی یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای لفظ دالّ بر کیفیت نسبت واقعی در قضیه لفظی است.

در «قضیه لفظی»، لفظی را که بر کیفیت نسبت واقعی بین موضوع و محمول دلالت کند «جهت لفظی» گویند و در «قضیه ذهنی» معنای متصور یا صورت ذهنی کیفیت نسبت واقعی را «جهت عقلی» نامند، چنان‌که کیفیت واقعی را «ماده قضیه» و خود قضیه را «موجهه» گویند.

در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• خوانساری، محمد، منطق صوری.
• گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.
• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.
• حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.
• قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.
• مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه.

۱.	↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۶۱.
۲.	↑ مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۱۶۶.
۳.	↑ خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۶۴.
۴.	↑ گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۱۱۵.
۵.	↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۳۰۲.
۶.	↑ قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۰۲.