جُلْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جُلْف (به ضم جیم) یا
جِلْفَه از
مفردات نهج البلاغه به معنای نوک
قلم یا سر قلم یا تراشِ قلم است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی خطاب به
ابی رافع، از این واژه استفاده نموده است.
این واژه یک‌بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
جُلْف (به ضم جیم) به معنای نوک قلم یا سر قلم یا تراشِ قلم آمده است.
چنان‌که در ابن میثم آورده است: «جلفة القلم: سنانه».
همچنین در لغت آمده است: «
اَلجِلفَة مِنَ القَلَم مِن مبراه اِلی سنّه.»
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به ابی رافع که
حسابدار و کاتبش بود، فرموده است:
«أَلِقْ دَواتَكَ، وَ أَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِكَ، وَ فَرِّجْ بَيْنَ السُّطورِ، و قَرْمِطْ بَيْنَ الْحُروفِ، فَإِنَّ ذلِكَ أَجْدَرُ بِصَباحَةِ الْخَطِّ.» «
دوات و جوهر خود را اصلاح کن، سر قلم را دراز نما، میان سطرها فاصله قرار بده، حروف را نزدیک هم بنویس، آن به خوبی خطّ، کمک است.»
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلف»، ص۲۲۵.
