جعفر بن کمالالدین بحرانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَحْرانی، جعفر بن کمال الدّین،
عالم و
شاعر امامی مذهب
قرن یازدهم است، در
حدیث و
رجال و
تفسیر و
قرائت ماهر بود.
از معاصران
حرّ عاملی و عروسی حُوَیزی صاحب
تفسیر نورالثقلین و از شاگردان
علی بن سلیمان بحرانی و نورالدین علی بن ابی الحسن
عاملی بوده و از ایشان
روایت کرده است
سیّدعلی خان مدنی (متوفی ۱۱۲۰) که او را «شیخنا» و «شیخناالعلامه» خوانده
و
سیّد نعمت اللّه جزایری (متوفی ۱۱۱۲)، چنانکه خود گفته،
از جمله شاگردان او بودند.
سلیمان بن علی بن ابی ظبیه از او روایت کرده و
علم و فضل و
اخلاق او را ستوده است.
بحرانی با صالح بن
عبدالکریم بحرانی،
محدث و
فقیه (متوفی ۱۰۹۸)، دوستی داشت و چنانکه
محدث نوری نقل کرده، در آغاز جوانی برای
تحصیل به
شیراز رفت و سرآمد اقران شد.
در آن زمان، در شیراز علما و فضلای بسیاری بودند، از اینرو بحرانی و
صالح بن عبدالکریم بنا گذاشتند که یکی از آنها به
هند سفر کند و دیگری در شیراز بماند و هرکدام که در فعالیتهای خود موفقیّتی یافت، دیگری را مساعدت کند.
بعدها هرکدام در شهر خود مرجعیت یافتند.
بحرانی در حیدرآباد
مرجعیت یافت و مورد توجه عبداللّه بن محمّد (حک: ۱۰۲۰ـ۱۰۸۳) از سلاطین سلسله
شیعه مذهب
قطب شاهیه حیدرآباد ، قرار گرفت.
یوسف بحرانی نسبت به تألیفات او اظهار بی اطلاعی کرده
ولی محدث نوری
و به نقل از او علی بن حسن بحرانی
تألیفات و تعلیقاتی برکتب
تفسیر و
حدیث و
علوم عربی و غیر آن به او نسبت داده اند، از جمله اللباب که آن را برای
سید علی خان مدنی فرستاد.
به گفته محدث نوری،
سخن یوسف بحرانی مبنی بر دست
نیافتن برآثار جعفربحرانی ناشی از عدم اطلاع اوست.
بحرانی در ۱۰۸۸، و به قولی ۱۰۹۱، در حیدرآباد دکنِ
هند وفات یافت.
کشمیری
وفات او را در ۱۰۸۰ نوشته که اشتباه است.
(۱) محسن امین، اعیان الشیعة، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) علی بن حسن بحرانی، انوار البدرین فی تراجم علماء القطیف والاحساء و البحرین، چاپ محمدعلی محمدرضا طبسی، قم ۱۴۰۷.
(۳) یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤة البحرین، چاپ محمدصادق بحرالعلوم، قم (بی تا).
(۴) نعمت اللّه بن عبداللّه جزایری، الانوارالنعمانیة، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.
(۵) محمد بن حسن حرّ عاملی، امل الا´مل، چاپ احمد حسینی، نجف ۱۳۸۵/۱۹۶۵.
(۶) عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، حیدرآباد دکن ۱۳۸۲ـ۱۴۱۰/۱۹۶۲ـ۱۹۸۲.
(۷) محمدباقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.
(۸) محمدعلی بن صادقعلی کشمیری، کتاب نجوم السماء فی تراجم العلماء، قم ۱۳۹۴.
(۹) علی خان بن احمد مدنی، سلافة العصر فی محاسن الشعراء بکل مصر، تهران (بی تا).
(۱۰) حسین بن محمدتقی نوری، مستدرک الوسائل، ج ۳، چاپ محمدرضا نوری نجفی، تهران ۱۳۲۱.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بَحْرانی»، شماره۵۵۷.