جعفر بن مبشر ثقفی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جعفر بن مبشر ثقفی (م
۲۳۴ق)، از فقیهان و متکلمان
بغداد در
قرن سوم هجری قمری و از رئیسان
معتزله و آگاه به
حدیث بود.
ابومحمد جعفر
بن مبشر بن احمد ثقفی
بغدادی، اصالتاً اهل
طوس است،
خطیب بغدادی در زیست‌نامه برادرش حبیش بدان تصریح کرده است.
وی در
بغداد به دنیا آمد
و از فقیهان و متکلمان
بغداد و از رئیسان معتزله آن دیار بود و به حدیث آگاه بود.
او حدیث را از
عبدالعزیز بن ابان قرشی استماع کرده است.
کسانی مانند
ابومجالد احمد بن حسین بغدادی،
ابوالحسین خیاط و
عبیدالله بن محمد یزیدی از شاگردان وی بوده و از او روایت کرده‌اند.
گفته شده که ثقفی فردی سخنور، بلیغ و در میان اصحابش جایگاهی خاص داشت و در
ورع و
زهد و پاکدامنی زبانزد بود.
چنان که هدیه هیچ ثروتمند و پادشاهی را به جهت مشکوک بودن قبول نمی‌کرد، ولی هدیه اندکِ دوستان و نزدیکان را به راحتی می‌پذیرفت.
گفته شده که
فرقه جعفریه به وی منسوب است.
ثقفی به سال ۲۳۴ق
در
بغداد درگذشت.
ثقفی دارای آثار و تالیفات بسیاری در موضوعات مختلف بوده که عبارت‌اند از:
• کتاب الاشربه؛ • السنن و الاحکام؛ • الاجتهاد؛ • الحکایة و المحکی؛ • المعارف (ردّیه‌ای بر
جاحظ)؛ • تنزیه الانبیاء؛ • الحجة علی اهل البدع؛ • الناسخ و المنسوخ؛ • الطهارة الاثار (کتاب بزرگی بوده)؛ • معانی الاخبار و شرحها؛ • کتاب الدار؛ • کتاب علی اصحاب اللطف؛ • الامر بالمعروف و النهی عن المنکر؛ • المسائل و الجوابات؛ • الخراج؛ • نقض کتاب ابن شبیب فی الارجاء؛ • الیقین در ردّ برغوث در باب خلق قرآن؛ • الاجماع ما هو التوحید علی اصناف المشبهة و الجهمیة و الرافضه و کتاب علی اصحاب القیاس و الرای.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «جعفر ثقفی»، ج۱، ص۲۲۵.
