شیخ جعفر بن شیخ لطفاللَّهبنعبدالکریممیسیعاملی، عالم فاضل متّقی و متورّع. در اصفهان ساکن بوده و نزد پدر دانشمند خود و نیز شیخ بهائی به تحصیل پرداخته و شیخ بهائی در سال ۱۰۲۰ق جهت او اجازه صادر فرموده است. برخی نوشته‌اند در مراتب علمی از پدرش مقام بالاتری را داشته است.
[۱]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۸۸۰.
[۲]حسینی خاتون‌آبادی، عبدالحسین، وقایع السنین و الاعوام، ص۵۰۲.
