جَزْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَزْم (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای قطع است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به
جریر بن عبدالله از این واژه استفاده نموده است.
جَزْم (به فتح جیم)
به معنای قطع آمده است. جزم حرف نیز از همین واژه برآمده است. همچنین کار حتمی و جدّی را به همین جهت «جزم» می‌نامند.
یک مورد که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به جریر بن عبدالله که به نمایندگی از او به
شام رفته بود، نوشت:
«فَاِذَا اَتَاکَ کِتَابِی فَاحْمِلْ مُعَاوِیَةَ عَلَی الْفَصْلِ، وَ خُذْهُ بَالاَْمْرِ الْجَزْمِ، ثُمَّ خَیِّرْهُ بَیْنَ حَرْب مُجْلِیَة، اَوْ سِلْم مُخْزِیَة»؛
«هنگامى كه نامه من به دستت رسيد «معاويه» را به حكم قطعى وادار كن! و به او بگو: براى يك طرفه شدن، عزمش را جزم كند. ».
این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جزم»، ص۲۱۶.
