جُرُف (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

جُرُف (بر وزن عنق) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کنار رود که آب آن را کنده یا خورده باشد و تکّه تکّه می‌افتد است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان موعظه‌ای از این واژه استفاده نموده است.

---

جُرُف (بر وزن عنق) به معنای کنار رود كه آب آن را كنده يا خورده باشد و تكّه تكّه مى‌افتد، آمده است.

---

یک مورد که در نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - جُرُف - خطبه ۱۰۴ (در مقام موعظه)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام موعظه فرموده است:
«عِبَادَ اللهِ، لاَ تَرْکَنُوا اِلَی جَهَالَتِکُمْ، وَلاَ تَنْقَادُوا لاَِهْوَائِکُمْ، فَاِنَّ النَّازِلَ بِهذَا الْمَنْزِلِ نَازِلٌ بِشَفَا جُرُف هَار»؛
«آن کس که به نادانی تکیه کرده و از هوای نفس اطاعت نموده، مانند کسی است که در کنار رودخانه مشرف به سقوط منزل کرده است».

---

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

---