جَدب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَدب (بر وزن عقل) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای محل بی‌باران و خشک است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد رسیدن به
حکومت و
خلافت و ... از این واژه استفاده نموده است.
جَدب (بر وزن عقل)
به معنای محل بی‌باران و خشک، آمده است. گاهی به معنای
عیب نیز می‌آید.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با رسیدن به حکومت و خلافت فرموده است:
«وَ اسْتَبْدَلَ اللهُ بِقَوْم قَوْماً، وَ بِیَوم یَوْماً، وَ انْتَظَرْنا الْغِیَرَ انْتِظارَ الْـمُجْدِبِ الْمَطَرَ»؛
«در به خلافت رسیدن من،
خداوند قومی را در جای قومی و روزی را در جای روزی عوض گرفت؛ ما منتظر عوض و بدل شدن‌ها بودیم مانند انتظار کشیدن آدم یا زمین خشک، باران را».
واژه «مجادب» جمع مجدب به معنای مکان بی‌باران، آمده است.
امام (علیه‌السلام) به
کلیب جرمی نیز می‌فرماید:
«وَ أَخْبَرْتَهُمْ عَنِ الْكَلاَ وَ الْمَاءِ، فَخَالَفُوا إلى الْمَعَاطِشِ وَ الْـمَجَادِبِ»؛
«خبر دادی به آن‌ها از
گیاه و
آب و آن‌ها به خلاف تو به طرف عطشگاه‌ها و محل‌های بی‌باران و خشک رفتند».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جدب»، ص۲۰۴-۲۰۳.
