جَبِین (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَبِین: (وَ تَلَّهُ لِلْجَبِینِ)«جَبِین» از مادّه
«جُبْن» به معنای طرف صورت است،
و دو طرف را «جَبِینان» می‌گویند.
(فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ) (هنگامی که هر دو تسلیم فرمان الهی شدند و
ابراهیم پیشانی او را بر خاک نهاد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه جبین به معنای یکی از دو طرف پیشانی است. و لام در للجبین بیان می‌کند که کجای
اسماعیل روی زمین قرار گرفت، و معنای آیه این است که: ابراهیم و اسماعیل تسلیم
امر خدا شدند و به آن رضایت دادند، و ابراهیم (علیه‌السّلام) فرزندش را به پهلو خواباند. و این جمله پاسخی می‌خواهد که در کلام نیامده، چون معنای تحت اللفظی کلام چنین است: پس همین که تسلیم شدند، ابراهیم فرزند خود را به زمین خواباند و یک طرف پیشانی‌اش را به زمین نهاد و دیگر نفرموده که چه شد، و این به خاطر آن است که بفهماند جواب لما از بس مهم و مصیبت آن جناب آن قدر شدید و تلخ بود که قابل گفتن نیست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «جَبِین»، ص۱۶۱.
