جَأش (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَأش (به فتح جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای سینه، نفس، خوف قلب است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص کمک به یاران در
جنگ و تشویق آنان به شرکت در
جهاد، از این واژه استفاده نموده است.
جَأش (به فتح جیم)
به معنای سینه، نفس، خوف قلب آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره کمک به یاران در جنگ فرموده است:
«وَ أَيُّ امْرِىء مِنْكُمْ أَحَسَّ مِنْ نَفْسِهِ رَبَاطَةَ جَأْش عِنْدَ اللِّقَاءِ، وَ رَأَى مِنْ أَحَد مِنْ إِخْوَانِهِ فَشَلاً، فَلْيَذُبَّ عَنْ أَخِيهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ الَّتي فُضِّلَ بِهَا عَلَيْهِ كَمَا يَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ»؛
«هر کس از شما در وقت رویاروئی با
دشمن، احساس اطمینان خاطر کند، و در رفیقش احساس ضعف نماید، از او مانند خودش
دفاع نماید».
امام (علیه‌السلام) همچنین هنگام تشویق یاران به جهاد می‌فرماید:
«وَ غُضُّوا الاَْبْصَارَ فَإِنَّهُ أَرْبَطُ لَلْجأْشِ وَ أسْكَنُ لِلْقُلوبِ»؛
«زياد به انبوه دشمن خيره نگاه نكنيد تا قلب شما قويتر و روح شما آرامتر باشد».
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جأش»، ص۱۹۶-۱۹۵.
