ثقل - به فتح ثاء (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثقل (بر وزن شرف) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای شیء وزین و پر قیمت که
حضرت علی (علیهالسلام) در خصوص تبیین
حدیث ثقلین از این واژه استفاده نموده است.
ثقل (بر وزن شرف) به معنای شیء وزین و پر قیمت آمده است.
حدیث متواتر ثقلین که
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) در این خصوص فرموده است: «انی تارک فیکم
الثقلین کتاب
الله و عترتی اهل بیتی» امام (صلوات
اللهعلیه) نیز در رابطه با اینکه به
ثقل اکبر (قرآن) عمل کرده و
ثقل اصغر (اهل بیت خویش) را در میان
امت گذاشته است، میفرماید: «الم اعمل فیکم
بالثقل الاکبر و اترک فیکم
الثقل الاصغر قد رکزت فیکم رایة الایمان.»
واژه «
استثقال» به معنای
ثقیل بودن و چیزی را
ثقیل یافتن است. چنانکه در خطبه ۲۱۶،
آمده است.
واژه «
ثقیل» به معنای گران و سنگین است؛ چنانکه آن حضرت (علیهالسلام) در این خصوص میفرماید: «ان الحق
ثقیل مریء و ان الباطل خفیف وبیء؛
حق گران است ولی گوارا و محمود العاقبة، باطل سبک است ولی وخیم و بد عاقبت.»
واژه «ارض وبیئة» به معنای زمین کثیر الوبا آمده است.
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثقل»، ص۱۸۷.