تُحْبَرونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُحْبَرونَ: (اَزْواجُکُمْ تُحْبَرُونَ)«تُحْبَرونَ» از مادّه
«حِبْر» (بر وزن فکر)، به معنای اثر مطلوب است،
و گاه به زینت و آثار شادمانی که در چهره ظاهر می‌شود نیز اطلاق شده، و اگر به «علماء» «
احبار» جمع «
حَبْر» (بر وزن ابر) گفته می‌شود، به خاطر آثاری است که از آنها در میان مجتمعات بشری باقی می‌ماند.
(ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ) (به آنها خطاب مى‌شود: شما و همسرانتان در نهايت شادمانى وارد
بهشت شويد!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه تحبرون از مصدر
حبور است، و- به‌طوری‌که گفته‌اند- به معنای سروری است که
حبار و آثارش در وجهه انسان نمودار باشد و کلمه
حبرة به معنای زینت و هیئت زیبا است. و معنای جمله این است که: داخل بهشت شوید شما و همسران مؤمنتان در حالی‌که خوشحال باشید، آن‌چنان که آثار خوشحالی در وجهه شما نمودار باشد. و یا آن چنان‌که بهترین قیافه را دارا باشید.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُحْبَرونَ»، ص۱۲۱.
