تُحْبَرونَ (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُحْبَرونَ: (اَزْواجُکُمْ تُحْبَرُونَ)«تُحْبَرونَ» از مادّه
«حِبْر» (بر وزن فکر)، به معنای اثر مطلوب است،
و گاه به زینت و آثار شادمانی که در چهره ظاهر میشود نیز اطلاق شده، و اگر به «علماء» «احبار» جمع «حَبْر» (بر وزن ابر) گفته میشود، به خاطر آثاری است که از آنها در میان مجتمعات بشری باقی میماند.
(ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ) (به آنها خطاب مىشود: شما و همسرانتان در نهايت شادمانى وارد
بهشت شويد!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: کلمه
تحبرون از مصدر حبور است، و- بهطوریکه گفتهاند- به معنای سروری است که حبار و آثارش در وجهه انسان نمودار باشد و کلمه حبرة به معنای زینت و هیئت زیبا است. و معنای جمله این است که: داخل بهشت شوید شما و همسران مؤمنتان در حالیکه خوشحال باشید، آنچنان که آثار خوشحالی در وجهه شما نمودار باشد. و یا آن چنانکه بهترین قیافه را دارا باشید.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُحْبَرونَ»، ص۱۲۱.