تُبْلی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُبْلی: (یَوْمَ تُبْلَی السَّرآئِرُ)«تُبْلی» از مادّه
«بلوی» به معنای آزمایش و
امتحان است، و از آنجا که به هنگام آزمایش حقیقت اشیاء ظاهر و آشکار می‌شود، این ماده در معنای ظهور و بروز آمده است.
(يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ) (در آن روز كه اسرار نهان
انسان آشكار مى‌شود،)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه یوم ظرف است برای رجع، و سریره عبارت است از هر چیزی که انسان در دل خود پنهان می‌کند، و کلمه
بلاء که فعل تبلی مشتق از آن است به معنای آزمایش و نیز شناسایی و کشف نهانی‌ها است. در نتیجه معنای آیه این است که: رجع در روزی است که آنچه از عقاید و آثار اعمال که انسانها پنهان کرده بودند، چه خیرش و چه شرش به مورد آزمایش و شناسایی قرار می‌گیرد، و زرگر اعمال و عقاید آنها را در بوته زرگری خود می‌آزماید، تا معلوم شود کدام صالح و کدام فاسد بوده و کدام خالص و کدام دارای ناخالصی و عیار است و بر طبق آن صاحبش را جزا می‌دهد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُبْلی»، ص۱۱۸.
