علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: خدای سبحان در این آیه به موسی دستور می‌دهد عصای خود را از دست خود بیندازد، و او چون عصا را می‌اندازد می‌بیند ماری بزرگ شد، که با چابکی و چالاکی هرچه بیشتر به راه افتاد، و چون امر غیر مترقب دید که جماد ناگهان دارای حیات شد سخت تعجب کرد، خدای تعالی حرکت آن را در آیات مورد بحث سعی نامید و فرمود (فَاَلْقاها فَاِذا هِیَ حَیَّةٌ تَسْعی)
