تُؤْفَکُونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُؤْفَکُونَ: (هُوَ فَاَنّی تُؤْفَکُونَ) «تُؤْفَکُونَ» از مادّه «
افک»
(بر وزن فکر) به هر چیزی گفته می‌شود که از حالت اصلیش دگرگون گردد، لذا به هر سخنی که از حق، انحراف پیدا کند «افک» می‌گویند، و این که می‌بینیم به معنای «
دروغ و
تهمت» به کار می‌رود از همین نظر است؛ منتهی بعضی معتقدند که این کلمه بیانگر دروغ و تهمت‌های بزرگ است.
(يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ) (اى مردم!
نعمت خدا رابر خود به ياد آوريد؛ آيا آفريننده‌اى جز
خدا هست كه شما را از آسمان و زمين روزى دهد؟! هيچ معبودى جز او نيست؛ با اين حال چگونه به سوى
باطل منحرف مى‌شويد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
(فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ) اين جمله توبيخى است متفرع بر برهان قبلى، يعنى حال كه امر بدين منوال است، و شما هم به آن اعتراف داريد، پس تا كى از حق روگردانى مى‌كنيد، و به سوى باطل مى‌گراييد، و از
توحید به سوى
شرک مى‌رويد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُؤْفَکُونَ»، ص۱۴۶.
