توصیه به تسلیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حضرت ابراهیم علیه‌السّلام و
حضرت یعقوب علیه‌السّلام به فرزندانشان درباره
تسلیم خدا بودن توصیه کردند.
حضرت ابراهیم علیه‌السّلام به فرزندانش، درباره
تسلیم خدا بودن توصیه کرده است:
و وصی بها ابرهیم بنیه و یعقوب یـبنی ان الله اصطفی لکم الدین فلا تموتن الا وانتم مسلمون.
و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات
عمر،) فرزندان خود را به این
آیین،
وصیت کردند (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند:) «فرزندان من! خداوند این آیین پاک را برای شما برگزیده است و شما، جز به آیین
اسلام (تسلیم در برابر فرمان خدا) از
دنیا نروید!»
ضمیر «بها» می‌تواند به «ملة ابراهیم» در آیه ۱۳۰ و نیز می‌تواند به جمله «اسلمت» در آیه قبل برگردد. گفتنی است بازگشت هر دو فرض به یک معناست، زیرا آیین ابراهیم علیه‌السّلام تسلیم شدن در برابر خداوند است.
حضرت یعقوب علیه‌السّلام نیز به فرزندانش، درباره تسلیم خدا بودن توصیه کرده است:
و وصی بها ابرهیم بنیه و یعقوب یـبنی ان الله اصطفی لکم الدین فلا تموتن الا وانتم مسلمون.
و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات عمر،) فرزندان خود را به این آیین، وصیت کردند (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند: ) «فرزندان من! خداوند این آیین پاک را برای شما برگزیده است و شما، جز به آیین اسلام
در برابر فرمان خدا از دنیا نروید!»
وصیت و سفارشی که در آخرین ایام عمر خود به فرزندانش نمود آن نیز نمونه بود، چنان که در آخرین آیه مورد بحث می‌خوانیم:
ابراهیم و
یعقوب فرزندان خود را در بازپسین لحظات عمر به این
آئین پاک توحیدی وصیت کردند (و وصی بها ابراهیم بنیه و یعقوب). هر کدام به فرزندان خود گفتند: فرزندان من! خداوند این آئین
توحید را برای شما برگزیده است (یا
بنی ان الله اصطفی لکم الدین). بنابراین جز بر این آئین رهسپار نشوید و جز با قلبی مملو از
ایمان و تسلیم
جهان را وداع نگوئید (فلا تموتن الا و انتم مسلمون).
قرآن با نقل وصیت ابراهیم گویا می‌خواهد این
حقیقت را بازگو کند که شما انسان‌ها تنها مسئول امروز فرزندانتان نیستید، مسئول آینده آنها نیز می‌باشید تنها به هنگام
چشم بستن از جهان نگران زندگی مادی فرزندانتان بعد از مرگتان نباشید، به
فکر زندگی معنوی آنها نیز باشید. نه تنها ابراهیم چنین وصیتی کرد که
فرزند زاده‌اش یعقوب نیز همین روش را از نیای خود ابراهیم اقتباس نمود و در بازپسین دم عمر، به فرزندانش گوشزد کرد که رمز پیروزی و موفقیت و
سعادت در یک جمله کوتاه (تسلیم در برابر حق) خلاصه می‌شود.
ذکر یعقوب از میان همه پیامبران در اینجا شاید برای این هدف باشد که به
یهود و
نصاری که هر کدام خود را به نوعی به یعقوب ارتباط می‌دادند بفهماند این
آئین شرک آلودی که شما دارید، این عدم تسلیم خالص در برابر حق که برنامه شما را تشکیل می‌دهد، با روش کسی که خود را به او پیوند می‌دهید سازگار نیست.
(و نحن له مسلمون) این جمله بیانی است برای عبادتی که در جمله: (بعد از من چه چیز را
عبادت می‌کنید) از آن
سؤال شده بود، و می‌رساند آن عبادت که فرزندان در پاسخ پدر گفتند، عبادت بهر قسم که پیش آید نیست، بلکه عبادت بر طریقه
اسلام است.
و در این پرسش و پاسخ روی هم رفته این معنا به
چشم می‌خورد: که
دین ابراهیم اسلام بوده، و دینی هم که فرزندان وی، یعنی
اسحاق و یعقوب و
اسماعیل و نواده‌های یعقوب، یعنی
بنی اسرائیل و نواده‌های
اسماعیل یعنی
بنی اسماعیل خواهند داشت، اسلام است، و لا غیر، چه اسلام آن دینی است که ابراهیم از ناحیه پروردگارش آورده، و در ترک آن دین، و
دعوت به غیر آن، احدی را دلیل و حجتی نیست.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۹۸، برگرفته از مقاله «توصیه به تسلیم».
