تهلکه (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَهْلُکَة (بر وزن تفعلُه؛ به فتح تاء و سکونهاء و ضم لام و فتح کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای هلاک است.
تَهْلُکَة به قولی مصدر است بمعنی هلاک و به قولی هر چیزی است که عاقبتش هلاکت باشد. در کلام عرب مصدری بر وزن تفعله (مضموم اللام) نیست مگر این مصدر.
در
صحاح نقل کرده تهلکه از نوادر مصدرها و بر غیر قیاس است.
(وَ اَنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ لا تُلْقُوا بِاَیْدِیکُمْ اِلَی التَّهْلُکَةِ وَ اَحْسِنُوا اِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ) «در راه
خدا مال خرج کنید و خودتان را به هلاکت نیاندازید و نیکی کنید که خدا نیکوکاران را دوست میدارد.» ظاهر آیه آنست که عدم
انفاق در راه
خدا القاء
نفس در تهلکه است ولی قطع نظر از آن جمله
(لا تُلْقُوا بِاَیْدِیکُمْ اِلَی التَّهْلُکَةِ) (و با ترك انفاق، خود را به دست خود، به هلاكت نيفكنيد.)
یک قاعده کلّی است.
(قالَ رَبِّ لَو شِئتَ أَهلَكتَهُم مِن قَبلُ وَإِيّايَ أَتُهلِكُنا) ( و هنگامى كه
زمین لرزه آنها را فرا گرفت و هلاك شدند)، گفت: «پروردگارا! اگر مىخواستى، آنها و مرا پيش از اين هلاک مىكردى.)
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «تهلکه»، ج۷، ص۱۵۹.