تفه (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منبع:
مفردات
نهج
البلاغه
(جلد ۱)
تَفِه
(به فتح تاء و کسر فاء) یکی از مفردات
نهج
البلاغه
، به معنای کمی و
خسیس بودن
، میباشد که
حضرت علی (علیهالسلام)
در توصیهای خطاب
امام مجتبی (علیهالسلام)
و
نامه
ای
به
مالک اشتر
از این واژه استفاده نموده است.
فهرست مندرجات
۱ - مفهومشناسی
۲ - کاربردها
۳ - تعداد کاربرد
۴ - پانویس
۵ - منبع
۱ - مفهومشناسی
[
ویرایش
]
تَفِه (به فتح تاء و کسر فاء) به معنای کمی و خسیس بودن، آمده است. چنانکه گفته میشود: «تفه تفها: قل و خسّ.»
[۱]
فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۴، ص۳۵.
بنابراین «تافه» به معنای شی قلیل است.
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
امام (صلواتاللهعلیه) در بیانی خطاب به امام حسن مجتبی (صلواتاللهعلیه) فرموده است: «و ایاک و مصادقة الفاجر فانه یبیعک بالتافة؛
[۲]
صبحی صالح،
نهج
البلاغه
، ص۴۷۵، حکمت۳۸.
دوری کن از رفاقت با
فاجر
، که او تو را به چیزی اندک میفروشد.»
همچنین در
نامه
ای خطاب به مالک اشتر مینویسد: «فانک لا تعذر بتضییعک التافة لاحکامک الکثیر المهم؛
[۳]
صبحی صالح،
نهج
البلاغه
، ص۴۳۹، نامه۵۳.
تو در تضییع شیء کم، به علت محکم کردن شیء زیاد معذور نیستی.»
۳ - تعداد کاربرد
[
ویرایش
]
این واژه دو بار در «
نهج
البلاغه
» آمده است.
۴ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۴، ص۳۵.
۲.
↑
صبحی صالح،
نهج
البلاغه
، ص۴۷۵، حکمت۳۸.
۳.
↑
صبحی صالح،
نهج
البلاغه
، ص۴۳۹، نامه۵۳.
۵ - منبع
[
ویرایش
]
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات
نهج
البلاغه
، برگرفته از مقاله «تفه»، ص۱۷۵.
رده
های
این صفحه :
مفردات
نهج
البلاغه
|
واژه شناسی واژگان
نهج
البلاغه
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری