• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تفسیر عاصم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تفسیر عاصم اثر ابوبکر عاصم (م ۱۲۷ یا ۱۲۸ ق) فرزند ابی النجود بهدالله اسدی کوفی از مفسران شیعه و یکی از قراء هفت گانه معروف قرن دوم هجری.


عاصم بن ابی النجود بهدالله ایرانی تبار و از هم پیمان‌های قبیله بنی اسد بود. او فنون قرآن کریم و قراءات را از عبدالرحمن سلمی فرا گرفت. سـلمی خود از شاگردان حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) بود و در علوم قرآن مخصوصا در قراءات مقام شامخی داشت. او مورد وثوق سنی و شیعه می‌باشد.

و نـیـز دو روایت در تفسیر و قراءات عاصم مشهور است نخست روایت حفص بن سلیمان بزاز که فـرزنـد هـمـسـر دوم او بـود و روایـت دوم : ابی بکر بن عیاش حفص می‌گوید که عاصم به من می‌گفت قرائتی را که به تو آموختم همان قرائتی است که از عبدالرحمن سلمی فراگرفتم و او از حـضـرت‌ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) روایت کرده است و هر آنچه را که به ابوبکر بن عیاش آموختم همان قرائتی است که از زربن حبیش فراگرفتم و او از ابن مسعود نقل می‌کند.

تـفـسـیـر مـورد بحث به زبان عربی است و در اکثر تفسیرهای عامه و خاصه مخصوصا در قسمت قـراءات ذکـر شـده اسـت و مـورد اعتماد فحول علمای شیعه می‌باشد، علامه حلی در کتاب خود المنتهی می‌نویسد: بهترین قراءات نزد من قراءت عاصم از طریق روایت ابوبکر عیاش می‌باشد. این تفسیر در کتب فقهی امامیه کتاب صلاة باب قراءات بسیار نقل شده است.
بحرالعرفان بسیاری از باب قراءات از عاصم نقل کرده است. ابن ندیم در الفهرست عاصم را در طبقه سوم کوفیان بعد از یحیی بن وثاب یاد کرده است.

وفات او را سال ۱۲۸ ق ضبط نموده است.

همچنین آیت‌الله خوئی در معجم رجال الحدیث می‌گوید یکی از قاریان هفتگانه مشهور می‌باشد و نـیـز قـرائت او از طـریق حفص بسیار معروف است و هرچه از مصاحف قدیم و جدید را مشاهده نموده‌ام تمامی آنها رسم الخط خود را بر مبنا و اساس قرائت عاصم نهاده‌اند.
[۱] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۲۴۸.    
[۲] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعة، ج۷، ص۴۰۷.    
[۳] صدر، سیدحسن، تاسیس الشیعة لعلوم الاسلام، ص۳۴۶-۳۴۷.
[۴] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۳۸-۴۰.    
[۵] بخاری، محمدبن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶، ص۴۸۷.    
[۶] رازی، ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۶، ص۳۴۱.    
[۷] خزرجی، صفی الدین، خلاصة التهذیب، ص۱۸۲.    
[۸] مدرس، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۴، ص۴۳۶-۴۳۷.
[۹] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ دمشق، ج۲۵، ص۲۲۶.    
[۱۰] خویی، سیدابوالقاسم، معجم الرجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۹۴-۱۹۵.    
[۱۱] برغانی، محمدصالح بن محمد، موسوعة البرغانی فی فقه الشیعة، ج۷، ص۲۷۲-۲۷۷.
[۱۲] ذهبی، محمدبن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۳۵۷.    
[۱۳] ذهبی، محمدبن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۲۵۶-۲۶۱.    
[۱۴] قزوینی، رازی، عبدالجلیل بن ابوالحسین، النقض، ص۲۱۳.


۱. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۲۴۸.    
۲. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعة، ج۷، ص۴۰۷.    
۳. ↑ صدر، سیدحسن، تاسیس الشیعة لعلوم الاسلام، ص۳۴۶-۳۴۷.
۴. ↑ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۳۸-۴۰.    
۵. ↑ بخاری، محمدبن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶، ص۴۸۷.    
۶. ↑ رازی، ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۶، ص۳۴۱.    
۷. ↑ خزرجی، صفی الدین، خلاصة التهذیب، ص۱۸۲.    
۸. ↑ مدرس، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۴، ص۴۳۶-۴۳۷.
۹. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ دمشق، ج۲۵، ص۲۲۶.    
۱۰. ↑ خویی، سیدابوالقاسم، معجم الرجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۹۴-۱۹۵.    
۱۱. ↑ برغانی، محمدصالح بن محمد، موسوعة البرغانی فی فقه الشیعة، ج۷، ص۲۷۲-۲۷۷.
۱۲. ↑ ذهبی، محمدبن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۳۵۷.    
۱۳. ↑ ذهبی، محمدبن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۲۵۶-۲۶۱.    
۱۴. ↑ قزوینی، رازی، عبدالجلیل بن ابوالحسین، النقض، ص۲۱۳.


سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تفاسیر قرن دوم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۵.    


رده‌های این صفحه : تفاسیر روایی | تفاسیر شیعه | تفاسیر قرن دوم | تفسیر | علوم قرآن | کتاب شناسی
جعبه ابزار