تفسیر صالحی برغانی

تفسیر صالحی برغانی اثـر میرزا عبدالوهاب صالحی (م ۱۲۹۴ ق) فرزند شیخ محمد صالح برغانی قزوینی و متخلص به رضـوان، از ادبـا و مـتـکلمان و مفسران شیعه می‌باشد.

تفسیر مورد بحث در چند مجلد کوچک و بزرگ به زبان عربی و به شیوه فلسفی و کلامی شامل بخشی از قرآن کریم است. مؤلف در این اثر خود بعضی از سوره‌ها و آیات را که مورد توجه او بوده (برای عنوان کردن مباحث عقلی و مسائل مورد مناقشه حاد آن روزگار مانند برزخ و روح و معاد جسمانی و روحانی و غیره) انـتـخاب نموده سپس با مشرب عرفانی خود و به سبک فلسفی و بهره‌گیری از روایات و احادیث ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) به تفسیر و تاویل می‌پردازد.
تـفـسـیـرهای بازمانده از وی عبارت است از سوره مبارکه حمد، سوره توحید، سوره واقعه، سوره یس، سوره اعلی، سوره حدید، سوره الضحی، آیة الکرسی، آیه نور، آیه مودة و آیه قل الروح من امر ربی.
نسخه اصل به خط مؤلف نزد حفید وی میرزا حسن صالحی در قزوین موجود است.

۱.	↑ اسراء/سوره۱۷، آیه۸۵.
۲.	↑ مـمـتحن الدوله، مهدی، خـاطـرات مـمـتحن الدوله، ص۲۵۳.
۳.	↑ برغانی، محمدصالح، سیرة آل البرغانی. مقدمه‌ای بر فقه شیعه، ص۹۲،۲۴۸.
۴.	↑ امین، سیدمحسن، مـسـتـدرکـات اعیان الشیعة، ج۲، ص۳۰۴.
۵.	↑ المثر و الثار، ص۱۶۳.
۶.	↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، الکرام البررة، ج۲، ص۸۰۸.
۷.	↑ برغانی، محمدصالح، مقدمه موسوعة البرغانی فی فقه الشیعة، ج۱، ص۴۸.